4 mei 2021 | Door: Hans van Maanen | De cijfers over de aantallen dodelijke slachtoffers in 2020 zijn nu bekend en, hoewel lager dan van 2019, blijft het een bedroevend resultaat. Het bleek even hoog als in 2015 en is het doel dat in 2008 gesteld werd: niet meer dan 500 dodelijke slachtoffers, op geen stukken na gehaald.
Helaas zijn de cijfers over de aantallen gewonden in het verkeer nog niet bekend, maar voor zover er duidelijkheid is, lijken deze eerder hoger dan lager dan in 2019 en zeer waarschijnlijk meer dan het dubbele van de streefwaarden uit 2008: niet meer dan 10 500 ziekenhuisgewonden. Ook dit illustreert weer de onwil van de politiek om serieus werk te maken van de verkeersonveiligheid, want het is al jaren duidelijk dat zonder extra inspanning deze doelen niet gehaald zouden worden. En maar roepen ‘ieder slachtoffer is er één teveel’. Maar actie bleef uit en de handhaving werd zelf tot het niveau van een lachertje teruggebracht. Waarom doden en gewonden in het wegverkeer onbelangrijk worden geacht door de politiek is voor ons al jaren een grote vraag. Voor geen enkele andere oorzaak zou begrip bestaan. Zijn verkeersslachtoffers soms minder dood?
Opvallend en verontrustend was het hoge, en toegenomen, aantal dodelijk verongelukte fietsers. In de bijdrage van Nelly wordt hier dieper op ingegaan, vooral ook op de onbegrijpelijke afwijzing door de Fietsersbond van de fietshelm. Maar ja, als je geen verstand hebt hoef je ook niet bang te zijn voor hersenbeschadiging…….
Uiteraard was 2020 een bijzonder jaar door de Covid-19 pandemie, die ook op het dagelijks leven in Nederland van grote invloed is geweest. In het voor- en najaar is de verkeersintensiteit aanzienlijk lager geweest dan in dezelfde periode een jaar eerder, maar paradoxaal genoeg was het aantal dodelijke slachtoffers juist toen duidelijk hoger dan een jaar eerder. Hoewel er onvoldoende detailinformatie is over de dieperliggende oorzaken van deze toename hebben wij sterk de indruk dat er door de lagere verkeersintensiteit harder werd gereden, om niet te zeggen, gejakkerd. Want ook het aantal ingenomen rijbewijzen was in die perioden bovengemiddeld.
We blijven het maar roepen, alleen met technologie, zoals Intelligente Snelheidsbegrenzers, rijbewijssloten, alcoholsloten en smartphone blokkering bij beweging is een significante vermindering van de verkeersonveiligheid mogelijk. Alle andere middelen hebben inmiddels wel bewezen om geen of slechts een marginaal effect te hebben. Hoe lang wordt al niet gehamerd op alcoholmisbruik achter het stuur? Minstens 55 jaar, maar het is nog steeds een majeure oorzaak van aanrijdingen. Voertuigen gaan steeds sneller en worden met steeds krachtiger motoren uitgerust, terwijl al jaren bekend is dat ‘Speed kills!’ Het ware te wensen dat we in het Nederlands zo’n kernachtige uitdrukking hadden. Niet alleen laten we toe dat er voertuigen op de openbare weg worden toegelaten die meer dan 300 km/h (!) kunnen rijden, de handhaving is een volslagen lachertje geworden en de politiek is in het geheel niet geïnteresseerd in een minder onveilig verkeer.
Het duidelijkst wordt dit onderbouwd door de 100 km/h maatregel op de snelwegen: de reden was het verminderen van de stikstof-uitstoot, niet de verkeersveiligheid. Ook zou de verkeersveiligheid zeer gediend zijn met 100 km/h gedurende de avond en nacht, het donkere gedeelte van een etmaal, maar juist dan mag er nog steeds 130 km/h gereden worden, tot grote ergernis van de European Transport Safety Council. En ook een recidiveregeling voor notoire verkeershufters blijft maar uit. Door de ‘reguliere’ bestuurder verantwoordelijk te maken voor wat er met het voertuig gebeurt, zou dit te regelen zijn, ook voor ‘bekeuren op kenteken’. Tenslotte is een motorvoertuig een moordwapen en voor ‘gewone’ wapens gelden dit soort regels ook. Maar ‘buiten de doos denken’ schijnt erg moeilijk te zijn.
